‘Vieze’ cupcakes

‘Wat eet jij nou?’ Mijn jongste dochter kijkt me wantrouwend aan. Haar mond valt open van verbazing. Ziet ze nu echt haar moeder een cupcake als ontbijt eten? Ik leg haar snel uit dat dit een gezonde cake is, die zij vast niet lekker vindt. Ze vertrouwt het niet. Dus mag ze een hap proeven. ‘Ieuw! Dat is geen echte cake!’ Dat zei ik toch… Zelf kan ik er wel van genieten, de havermoutmuffins die ik volgens het voedselzandloperprincipe heb gebakken. Maar het liefst vers en warm. Na twee dagen is het eigenlijk niet meer te pruimen. Gezond of niet. Dan pak ik toch maar liever een warm havermoutpapje. Inmiddels heb ik de juiste verhoudingen onder de knie en smaakt het goed. Ik begin er lol in te krijgen, dat gezonde gedoe met de Voedselzandloper. Vooral ook omdat de weegschaal laat zien dat het werkt. De teller staat op -6,5 kilo, na een kleine maand. Dus ik ga vrolijk verder. Bak boekweitpannekoekjes alsof ik nooit wat anders heb gedaan. Slacht een pompoen en maak er liters heerlijke pittige soep van. Wist ik tot voor kort niet van het bestaan van Quinoa af, nu wil ik niets anders meer als basis voor een gezonde salade. Op zaterdag, patatdag, kies ik zelfs voor een restje salade in plaats van friet. Gewoon omdat ik daar meer zin in heb. De knapperige maiscrackers zijn inmiddels door oudste dochter in beslag genomen. Ze wil ze mee naar school als pauzehap. ‘Maar niet met die stinkkaas van jou erop!’ Ik ben tevreden met mijn nieuwe gezonde levensstijl en als mijn kinderen daar ook nog wat van mee krijgen is dat mooi meegenomen. ‘Voor mijn verjaardag wil ik gewone cupcakes hoor mama, niet die ‘vieze’ van jou!’ Wordt geregeld, het moet ook wel leuk blijven.