Altijd weten waar je kind is? Dat kan met een GPS tracker. Vlak voor mijn vakantie zag ik dat ding staan bij het kruidvat, dacht dat het een leuke gadget was om met je kind te gaan geocachen. Niets blijkt minder waar, ik kom dezelfde dag een blog tegen over de Spotter GPS tracker. Het is een apparaatje dat je om de nek van je kind hangt, dat buiten gaat spelen, om zelf vanaf je luie stoel op je smartphone te kijken waar je kind uithangt. “Er zit een SOS-knop op, als er iets is kan je kind daar op drukken en krijg je een push-bericht op je telefoon”. De schrijfster van het blog is razend enthousiast. Niet omdat ze haar kinderen niet vertrouwt, nee, omdat er veel water in de buurt is en er veel gekken op de wereld zijn. Ik denk niet dat zij vanuit haar luie stoel op tijd bij haar verdrinkende kind kan zijn, of het uit de armen van een kinderlokker kan trekken. Grote onzin dus die SOS-knop. Ze schrijft ook nog eens dat haar kinderen het leuk vinden om dat ding mee te nemen. Mijn oudste dochter ziet me aankomen. Het is toch reuze irritant als je zegt dat je naar het schoolplein gaat om te spelen, je moeder ziet dat je een paar straten omloopt om te kijken of die leuke jongen toevallig thuis is? En vervolgens als je thuiskomt je daarmee confronteert? Ik zou als kind zo’n apparaat zo snel mogelijk weggooien. Of nog leuker, in een fietstas van iemand stoppen en mijn moeder in paniek zien raken als ze denkt dat je wel erg ver weg gaat.
Serieus, dit wil je toch helemaal niet als ouder? Of je houdt zelf je kinderen in de gaten als ze nog te jong zijn om los laten, of je je laat ze gewoon gaan. Kinderen moeten de wereld ontdekken, daarbij kun je ze niet altijd aan de hand vasthouden. Dat je dat wel wil als moeder, snap ik als geen ander. Het liefst fiets ik mee met mijn 9-jarige die vanaf volgende week echt helemaal alleen naar school wil gaan. Maar ik doe het niet. Omdat ik wil dat mijn kind gelukkig is, en door haar te veel te beschermen, kan ze dat juist niet zijn. Dus laat ik mijn zoon in bomen klimmen en slik het ‘voorzichtig’ snel in. Ik draai me om, dan zie ik zijn halsbrekende toeren niet. Mijn jongste (5 jaar) laat ik alleen buiten spelen en dwing mezelf niet elke 5 minuten te gaan kijken. Natuurlijk hang ik haar geen GPS-apparaat om de nek, ik vertrouw erop dat ze zich aan onze afspraken houdt (niet de drukke weg oversteken). Doordat zij duidelijk weet wat wel en niet mag van papa en mama en ook waarom, gaat dit gewoon goed. Daar hebben wij geen GPS tracker voor nodig.
Een GPS apparaat gebruik je toch alleen voor leuke speurtochten en niet om je kind in de gaten te houden?
Wat vind jij? Is zo’n GPS-tracker handig of vind jij ook dat we een beetje doorslaan in het beschermen van onze kinderen?
Majootje 